Çalışmalarımın merkezini mekân ve bellek ilişkisi bağlamında ele aldığım "sahte bellek" kavramı oluşturuyor. Otobiyografik bellekten faydalanarak oluşturduğum kurgular, dönüşen mekânları, mekânın belleğimizde bıraktığı izleri ve anılarımızın bozuk birer kopyasını temsil ediyor. Üretimlerimde deneyimlediğim mekânlar ile sahte mekânlar/anılar birbirine karışırken sanat pratiğim, "hatırladıklarımızın ne kadarının kurgu ne kadarının gerçek" olduğuyla ilgili olasılıklar üzerinde duruyor.