Çalışmalarımda bellek, nostalji, mutluluk gibi kavramları ele alıyorum ve şeker, cıvata ve kömür gibi günlük malzemeler kullanıyorum. "Mutluluk verici şeye yaklaştığımızda mutluluk alanı terk etmeye başlar. Anılar geçen zamandan geriye kalanlardır. Bu kalan anılar her zaman tatlı değildir. Heykelleri oluşturan şekerin kendisi, çarpıcı rengi, yapışkanlığı, akışkanlığı, ayartıcılığı, bulaşıcılığı ve nostaljik doğası ile mutluluğun çelişkili, değişken yapısını, geçiciliğini düşündürmektedir. Hayatın kendisi gibi”.