İmgelemi inşa ederken nesneleşen yapı, günlük yaşamda maruz kaldığım yabancılaşma, karmaşa, güvensizlik ve uyumsuzluktan beslenerek bedenleşiyor. Yaşama dair içsel tepkilerimde yönlendirdiğim imgeler, eleştirel bir duygu temelinde yaratıma öncülük ediyor. Eserlerimde tekinsizlik, amorf bir yoruma dönüşüyor. Bu tasvir, çeşitli malzemelerin sezgisel bir aradalığıyla genellikle kaçınılan, bayağı ve aşağı yaratık özdeşleyimi ile sembolize ederek, distopik hikâye anlatısı ile mekâna yayılan kompozisyonlar oluşturuyorum