Tuğçe Akay
Resimlerimde eski fotoğrafları referans alıyorum. Onları İzmir’de bir bitpazarından ya da eş dosttan alıyorum. Her bir fotoğraf merak duygusu ile okunan kısa bir hikâye gibi geliyor bana. Dondurulmuş anlık kareler ile başkalarının hayatı, onların kim oldukları, nasıl bir karaktere sahip oldukları, nasıl bir dönemde yaşadıkları hakkında hayaller kurmaya sürüklüyor beni. Orada gördüğüm bir eşya ya da mekânın bana hatırlattıkları ve yarattığı çağrışım ile boş bir zeminde hiç yaşanmamış bir hikâye yaratıyorum.