Grotesk bağlamın üç yaramaz çocuğu ve anaç kavramları olan delilik, gülme ve iğrençlik imgelerini kullanırım. Bu imge ve formlar ile, insanların/toplumların kusurlar hiyerarşisinin karşısına, tekrarlı formlarla ısrarlı bir dil oluşturarak eleştirilen konunun trajik yönüne ciddi vurgu yaptığını düşünüyorum. Söz konusu olan bu üç öğeye ait formlar, benim için, görsel sanatlarda belirsiz bir doğaya işaret eder; hem neşeli, yıkıcı bir mizah ve zafer coşkulu hem de yeren bir alaycı ve taklitçi, hatta hükümrandır.