Elif Tutka
Doğada var olan veya yok olmaya yüz tutmuş canlıları, optik kurgularla birleştirerek somut bir bakış açısıyla, organik olanı, yani doğanın ele geçiriş hayalini, kendimce bir üslupla yorumluyorum. Varoluş ve yok oluş zıtlığıyla insan ve doğanın birlikteliğinin uzun soluklu ilişkisi üzerinden, seyircinin hissiyatına açık bir biçimde soyutluyorum. Bunun sonucunda sanatçı, resim ve seyirci arasında bir ilişki ortaya çıkıyor.