Her bireyin kendi özünde biricik oluşu düşüncesi çalışmalarımın temel noktasını oluşturmaktadır. Bu biriciklikten kasıt, diğeri olmayı deneyimleyememek ve hep kendi merkezinden ötekini gözlemlemek durumuyla açıklanabilir. Bu noktadan bakınca, sanat yapmak eylemi de aynı çember içinde ama her seferinde farklı bir noktada, benliğimin sonsuz tekrarının bir sonucudur. Çünkü emin olduğum mutlak gerçeklik, yalnızca kendi zihnimin gerçekliğidir. Bu çabanın bir sonucu olarak da yolun sonu hep kendime çıkar.